Αναγέννηση
Κανείς δε νοιάστηκε τον κήπο, χρόνια τώρα.
Ωστόσο εφέτος - Μάης, Ιούνης - άνθησε από μόνος του και πάλι,
λαμπάδιασε όλος ως τα κάγκελα, -χίλια τριαντάφυλλα,
χίλια γαρύφαλλα, χίλια γεράνια, χίλια μοσχομπίζελα- μενεξελί,
πορτοκαλί, πράσινο, κόκκινο και κίτρινο, χρώματα - χρώματα - φτερά -
τόσο που πρόβαλε ξανά η γυναίκα με το παλιό της ποτιστήρι να ποτίσει
- ωραία και πάλι και γαλήνια, με μια αόριστη καλή πεποίθηση.
Κι ο κήπος την έκρυψε ως τους ώμους, την αγκάλιασε,
την κέρδισε όλη, τη σήκωσε στα χέρια του.
Κι είδαμε τότε, μέρα-μεσημέρι, που ο κήπος κι η γυναίκα με το ποτιστήρι
αναληφθήκαν - κι όπως κοιτούσαμε ψηλά,
κάτι σταγόνες απ' αυτό το ποτιστήρι έπεσαν ήσυχα στα μάγουλά μας,
στο πηγούνι μας, στα χείλη.
Ρίτσος
No comments:
Post a Comment