God could not be everywhere, so he created mothers.
In the mind of a woman, to give birth to a child is the short cut to omniscience.
The love we give away is the only love we keep.
A mother who is really a mother is never free.
Honoré de Balzac
...Η άνευ όρων αγάπη και γενναιοδωρία της μητέρας μου δεν βασιζόταν στην άγνοια του κόσμου, αλλά στη βαθιά γνώση των παιχνιδιών που παίζει η μοίρα και του αβέβαιου ελέγχου που έχουμε σ'όλους αυτούς που αγαπάμε..."
"Ούτε τ' όνομά μου" Thea Halo
Children! You bring them into the world and they drive you out of it.
Honoré de Balzac
Αν ο Θεός ήταν πράγματι καλός, δίκαιος και ελεήμων, στις δέκα εντολές δεν θα δίδασκε "τίμα τον πατέρα σου και τη μητέρα σου" αλλά "τίμα το παιδί σου".
I asked for a miracle. I got one...
It was not what I asked for, but it was just what I needed...
Notre identité est un vêtement dont notre enfance a dessiné les coutures.
"...Δεν τον εξαναγκάζεις, δεν τον χτυπάς, δεν τον διατάζεις, επειδή ξέρεις ότι η αδυναμία είναι δυνατότερη από τη δύναμη, το νερό δυνατότερο από το βράχο, η αγάπη ισχυρότερη από την ισχύ.
Αλλά δεν είναι αυταπάτη από μέρους σου να νομίζεις πως δεν τον εξαναγκάζεις, δεν τον τιμωρείς; Δεν τον δένεις σε δεσμά με την αγάπη σου; Δεν τον ντροπιάζεις κάθε μέρα και δεν κάνεις τα πράγματα ακόμα δυσκολότερα γι' αυτόν με την καλοσύνη και την υπομονή σου;
Μα πιστεύεις πραγματικά πως γνώρισες τις τρέλλες σου για να απαλλάξεις το γιό σου απ' αυτές;
Ποιος πατέρας, ποιος δάσκαλος μπορεί να τον προστατέψει από την επιθυμία του να ζήσει ο ίδιος τη ζωή, να λερωθεί ο ίδιος από τη ζωή, να πάρει μόνος του πάνω του την ενοχή, να πιει μόνος του το πικρό πιοτό, να βρει μονάχος του το δρόμο του;
Αλλά ακόμα κι αν πεθάνεις δέκα φορές γι' αυτόν, δεν θα μπορούσες να αποσπάσεις μ' αυτό τον τρόπο ούτε το μικρότερο μέρος του πεπρωμένου του...
...Αλλά ήταν μια γνώση που δεν μπορούσε να πραγματοποιήσει, η αγάπη του για το αγόρι ήταν πιο δυνατή από τη γνώση, πιο δυνατή ήταν η τρυφερότητά του, ο φόβος του μήπως το χάσει.
Είχε δώσει ποτέ τόσο πολύ την καρδιά του σ' ο,τιδήποτε, είχε αγαπήσει ποτέ τόσο έναν άνθρωπο, τόσο τυφλά, τόσο οδυνηρά, τόσο άτυχα αλλά και τόσο ευτυχισμένα;
...Τώρα όμως, από τότε που πήγε εκεί ο γιός του, τώρα είχε γίνει κι εκείνος, ο Σιντάρτα, ένας άνθρωπος-παιδί, πονούσε για έναν άνθρωπο, αγαπούσε έναν άνθρωπο, ήταν χαμένος μέσα σε μιαν αγάπη, είχε γίνει ανόητος χάρη σε μιαν αγάπη.
Τώρα ένιωθε κι εκείνος, αργά, μια φορά στη ζωή, αυτό το παράξενο και το πιο δυνατό πάθος, υπέφερε απ' αυτό, υπέφερε ελεεινά, αλλά ήταν κι ευτυχισμένος, είχε ανανεωθεί κάπως, είχε κάπως πλουτίσει."
